Blogia
A Enrestida, diya par d'atro

Articlos

Bidio contro o diya d'a Fuerzas Armadas en Aragón

O Echerzito colonial ESPAÑOL pasea as suyas armas por meya Zaragoza

O Echerzito colonial ESPAÑOL pasea as suyas armas por meya Zaragoza

Fa dos añadas 1 melitar, tanimientres se feba o bamboso en un tanque con escolars puyaus enzima, murió en l’acurtelamiento de Monzalbarba, uno de tantos ixemenaus por a cheografía aragonesa; simién d’esbeniders miembros d’as fuerzas d’a guerra.

O 1 de Chunio se ba a zelebrar en Zaragoza o diya d’as Fuerzas Armadas españolas. Ba a estar una chornada probelizista empentada por os partius politicos que se dizen no biolentos y democratas, que antimás son empentando a istalazión d’una base d’a OTAN en Zaragoza. I partiziparán más de 3.000 efectibos y todas as suyas armas d’alta tecnolochía d’o tres echerzitos (10 cazabombarders, F1’s, Eurofighter, Harrier, Hércules, Elicopters,…). Cal remerar que a diya de güe l’aeropuerto de Zaragoza ye frenau en a suya expansión por a manca d’orarios con seguridat debiu a las maniobras d’istos abions .
As chornadas no se reduzen a un diya, sino que se i adibe una semana d’actibidaz a zaguers de Mayo con enchaquia d’o sanguinario y populista bizentenario d’a Guerra d’a Independenzia (en a que se contrimostró lo sanselo y ipocrita d’una enrestida melitar, que en iste caso estió refusada por un echerzito popular). Atra d’as enchaquias por las que se ha dezidiu de zelebrar iste diya en Aragón –no se i feba dende 1982- ye o desembolique d’a EXPO en Zaragoza y asinas “puyar lo maximo ista ziudat que tiene una binculazión tradizional con as Fuerzas Armadas”. Entre as actibidaz a fer a semana d’antis destaca tamién una chura de bandera popular (no se que de popular puede tener a chura enta un siñal imposau durante sieglos) y un omenache con puyada  d’o siñal colonial español.
Cal remerar que con a EXPO bels dos mil melitars colaborarán con os cuerpos de represión de l’Estau: Polizía nazional, Local y Guardia Zebil con a sincusa d’a seguridat. No contentos con explotar y ocupar o territorio dimpués de 300 añadas, o echerzito español tiene ocupau o 33% d’o termino monezipal de Zaragoza. Tot isto se debe a furtos y expropiazions con operazions como a “operazión cuarteles” en as añadas 70, que balió ta esfer-se de cuartels zentricos de ziudaz como Zaragoza u Samianigo,…u d’atros que no feba serbir ta endeudar a os conzellos a costa de l’echerzito español. Antimás a cambio modificaría os emplegos de grans extensions rusticas como o campo de maniobras de San Gregorio que pasaría d’unas 4000 ha dica más de 33.000; uno d’os mayors peligros a’l canto d’o puesto poblau más gran d’a redoladoda pero que ta os partius “democratas” y “no biolentos” no costituye garra problema.
Dimpués plegarían “Bal d’espartera”, “La Merced en Uesca, “Ricardos” en Balbastro, “Caudé” en Teruel… y tampoco no cal xublidar que o echerzito aprobeitó as dictaduras de Primo de Rivera y Franco ta obtener una gran expansión d’o territorio melitar. Asinas como a embaxada melitar española en Aragón, con nombre d’Academia General melitar, que dica fa poco teneba encara a estatua ecuestre d’o suyo fundador en o branquil; tot con zesions de baldes d’os conzellos, infimos logers, prozesos expropiatorios u permutas desfaborables enta os conzellos.
En as notas de prensa nimbiadas dende a maquinaria de represión de l’Estau dizen que Zaragoza tiene “un exzelén presén y esbenidero”; ya que seguntes a modernizazión de l’Echerzito o numero d’efectibos presens en Zaragoza se quiere fer puyar un 24 por zién.

Un echerzito, o español, de naturaleza golpista que estió a punto de forzar atro golpe d’estau a trabiés de belunos d’os suyos chenerals con enchaquia de l’Estatut de Catalunya u a Lei d’a Memoria istorica. Abría estau unatro más dentro d’a gran cantidat que en ha abiu en as zaguers 250 añadas; y Aragón, de nuebas, zentro d’atra guerra Zebil.
En Aragón no podemos aconortar-nos con continar mantenendo a una crica de biolentos y golpistas. Dende l’independentismo aragonés no podemos tolerar más a sumisión enta l’echerzito español y a guerra. Se ha a menister que tot lo mundo sepa d’a situazión d’Aragón, dominada de tot por un echerzito que partizipa en masacres, empenta a biolenzia y fa creyar una industria d’a muerte a o suyo redol. No podemos tolerar que os politicos d’os partius en o poder puedan faborexer a l’echerzito d’a muerte sin garra consecuenzia.
Por ixo femos un clamamiento ta o diya 1 de Chunio y os anteriors, ta que todas y toz acudamos enta las actibidaz organizadas en refuse d’ista mena d’actos en Aragón; y en espezial a la de l’1 de Chunio a las 12 en l’abda Goya.

 

Entalto Aragón libre y socialista!

 

A Enrestida!!

 

 

 

 

O capitalismo d’o BBVA contina explotando o treballador/a

O capitalismo d’o BBVA contina explotando o treballador/a

Atra añada más pasó o diya d’o treballador. No ye que siga una tradizión sino que güe emos a menester, más que nunca, un diya en que luitar por os nuestros dreitos y contra o capitalismo. As interpresas y o capitalismo contina alimentando-se y creixendo a costa d’os treballadors; y os bancos, por muita obra sozial que quieran amostrar, obtienen unos benefizios netos cada añada mayors.

Fa bels meses surtiba a notizia de que o BBVA eba obteniu estiaño un resultau neto de 6.126 millons d’euros, un 29,4% más que l’añada pasada. Isto significa que o suyo esquimen a la ora ye similar a o salario añal de 31 treballadors.

Antimás Francisco González, presidén d’o banco multinazional, ¡¡demandó milloras fiscals ta enfrontinar o esbenidero!! y enantó que 2008 será una buena añada ta o banco.
González en garra inte reconoxió que bi ese crisis economica, sí “tensión finanziera”, pero trucó en o ficazio de que iste panorama negatibo se yera trasladando “enta a economía reyal y global”.
Con os datos en a man, a reyalidat combida a preguntar-se qui son os que son en crisis. Manimenos, con un benefizio economico d’o 29,4% en un inte d’estrapaluzio economico mundial, Francisco González reclamó ta o Gubierno español “midas fiscals” ta actibar a economía, bella cosa parellana a lo que ha pasau en Estaus Unius.
Os treballadors emos de creticar istos “benefizios economicos” y emos de considerar-los d’”inmorals”. Istos resultaus son obtenius con a practica cutiana d’a explotazión y emos de chilar que “un benefizio diyario de más de 16 millons no ye que un exemplo d’o capitalismo salbache. Un banco como o BBVA nomás s’alticama por a obtenzión de más y más benefizios” 
A destruczión d’o empleo en as suyas ofizinas, as masibas prolongazions de chornadas, que son oras extras encubiertas y defraudadas...Os suyos empleaus pierden poder adquisitibo diya par d’atro tanimientres ellos lo ganan.
A terzera parti d’ixe benefizio economico neto ye lograu en America d’o Sur, por meyo d’as suyas interpresas y fa poco se ha sabiu que o Tribunal d’os Pueblo chuzgará en Lima a o BBVA por “practicas delictibas”. En unas charradas que fa unos meses se podión sentir en Euskal Herria (an que dito banco tiene a suya siede), empentadas por os sendicatos no instituzionals y clamadas “BBVA: ladrones en el mundo globalizado”. Se dión a conoixer as actibidaz con as que o BBVA ha imposau un impacto negatibo sobre as poblazions an que opera directa u indirectamén.
Se le i acusó de empentar os conflictos belicos en o mundo con a finanziazión y partizipazión en interpresas armentisticas como: Cesce, Hispasar, Indra, Acio, Rimas u Gamesa (con Iberdrola),… Finanziazión d’a fabricazión de bombas de razimo por meyo d’interpresas como Raytheon, Thales y “Unión Española de Explosivos”. Ha mercau boluntaz politicas, como se contrimostró dimpués d’imbestigazions a o BBVA por as suyas cuentas en paraísos fiscals, influyenziando politicos y gubiernos ta la suya expansión en Latinoamérica. Entre 1999 y 2001 estió imbestigau por o FBI por o blanqueo de diners d’o narcotrafico. O Tribunal d’os Pueblos chuzga as suyas practicas antiumanitarias en Mexico por trancar cuentas d’as organizazions umanitarias en Enlace Civil y Osimech (Chiapas), a Comunidat d’a Paz de San José de Apartadó (Colombia), altas comisions por a trasferenzia de remesas u o desorbitau salario d’o suyo presidén,… entre atros. Se demanda a o BBVA que se comprometa a dixar beyer a suya trasparenzia y a o Estau español que asuma a suya responsabilidat.

O Golpismo de l’Echerzito español.

O Golpismo de l’Echerzito español.

Exemplos como o Cheneral Mena ixemenan tot un echerzito español que de golpes en ha ambute. Iste mesmo afirma en o suyo zaguer libro que zinco d’os 13 chenerals de l’Echerzito secundaban a suya propuesta d’interbenzión melitar contra l’Estatut de Catalunya.

Ista notizia sirbe ta contrimostrar as opinions que dizen que l’Echerzito ye útil y se ha a menister ya que “sirbe ta esfender-nos a toz/todas en caso d’imbasión”. Os que bibimos en l’Estau español sabemos de l’exerzito español, y sabemos que en as zaguers 250 añadas ha estau más una menaza y una maldizión que una esfensa; golpes d’estau continos, dictaduras, mesmo una guerra zebil nos ha costau que nos “esfiendan” istos salbadors. En ixas epocas, y tamién en ista, antimás d’estar una menaza contina a la libertat, a democrazia, y os dreitos d’os ziudadans de l’estau español, tamién ha estau un echerzito en primeras colonialista, y dimpués imbasor de países pobres, a mayor gloria d’os intreses economicos d’as grans interpresas. Ta qui dizen que tot ixo ya pasó, y que iste Echertizo no tiene mica que bier consigomesmo pero de fa decadas, sirban datos como o que nos proporziona o cheneral Mena.

En a nuestra opinión l’unico acto combinzén y razional que les queda a os melitars españols ye o de desmantelar ista institución peligrosa y pudorosa. Como diz a frase “A unica maniobra melitar onrosa ye a retirada”.

Y ye que o cheneral Mena proponió en una reunión con chenerals que o Rei frenase l’Estatut, seguntes parolas suyas “Plegau o caso, abrá d’estar ista mesma istituzión (a corona), refirmada por as Fuerzas Armadas, a que salbaguarde a unidat d’España si os politicos la meten en peligro y a Chustizia no bi interbiene”. A frase, golpista de tot, estió pronunziada debán d’o Consello Superior de l’Echerzito y la rebela o propio melitar, retirau a la fuerza, en o suyo zaguer libro “Militares. Los límites del silencio” presentau o 20 de Febrero en Madrit. Lo que nos alticama ye que Mena continó estando chefe d’a Fuerza Terrestre, con 30.000 melitars baxo o suyo mando, dica cuasi tres meses dimpués. Ixa begada, en a pascua melitar, Bono ordenó a suya destituzión y pase forzoso enta la reserba dimpués d’amagar con a interbenzión d’as Fuerzas Armadas si l’Estatut se blincaba a Costituzión. Cuan ya eba esclatau l’escandalo rezibió clamadas de nueu d’os 12 teniens chenerals y d’ellos “uno se’n ufrió a secundar a suya actitut y atros cuatro s’amostrón d’alcuerdo con lo que eba dito”.
Tamién a primers de Febrero o comandante melitar d’A Coruña y Lugó, Lorenzo Fernández, estió engarcholau por un informe sobre a memoria istorica. O coronel ha estau apartau d’o suyo destino y s’enfrontina a un expedién que puede estar “Grau” u “mui Grau”. As fuens consultadas dizen que se ha alpartau a iste cheneral ta acallar as bozes de l’Echerzito,  contrarias a ista lei. Iste cheneral ya estió arrestau por ordenar una carga contra una manifestazión autorizada contra l’ingreso d’España en a OTAN en 1981. Fernández Navarro estió acusau d’encabezar, pistola en man y bestiu de paisano, a carga en a que se i prenió a siete personas.
Ta contrimostrar a funzión de l'echerzito en iste zaguer sieglo, leigan-se iste listau de golpes d'Estau que se puede beyer en a Wikipedia:
http://es.wikipedia.org/wiki/Autogolpe

 

Carta al programa de tv

Carta al programa de tv Hola buenas, soy un aragonés aficionado desde niño a vuestro programa. Soy un amante de las montañas, la naturaleza y el esfuerzo de superación que supone realizar todas vuestras aventuras. El pasado Domingo 3 me dispuse a ver vuestro programa como todos los domingos, ¡¡el episodio trataba sobre los Pirineos!! Justo donde yo suelo practicar mi deporte preferido, la montaña. Vuestra aventura consistiría en cruzarlos de lado a lado dando una visión general tanto desde el aire como desde tierra.

Pero nada más comenzar me llevé una gran desilusión al ver que los protagonistas de vuestra nueva aventura iban a ser, una vez más, militares de las brigadas de alta montaña del ejército español. No sólo eso, sino que además iba a ser un homenaje a sus años de dedicación a la montaña y la colaboración con vuestro programa, aprovechando vuestros 25 años de expediciones.

Siento deciros que me decepcionó bastante. Para mí las brigadas de militares no representan en absoluto los valores de superación y amor a la naturaleza que su programa siempre intenta enseñarnos. Como ejemplo, personajes como Martínez de Pisón, muy venerado por muchos aragoneses que llevamos una larga lucha por salvaguardar el Pirineo y con el que ustedes han colaborado en defensa de las montañas de Aragón en enclaves como “Espelunziecha”.

A mi modo de ver, los militares, no dejan de ser unos funcionarios públicos que practican nuestra mayor afición a costa de nuestros impuestos, pero que su fin no es el montañismo propiamente dicho ni el respeto de la montaña, sino la preparación para la guerra y la destrucción. No es raro darte un paseo por el valle del Aragón –donde ustedes finalizaron el último programa- y toparte con un batallón de militares armados hasta los dientes mientras tú intentas disfrutar de la naturaleza. O teniendo que aguantar sus típicos comentarios machistas al cruzarse con alguna compañera en el camino. O cuando en pleno descenso de una ascensión con esquís de montaña te encuentras con un batallón que acaba de dejar un telesilla y desciende con esquís y escopeta en mano.

En vuestro reportaje incluso hacéis referencia a las grandes instalaciones del acuertelamiento de Candanchú, llegando a confundir las imágenes con el de Jaca. Cosa que a mi modo de entender no tendría que ser ningún motivo de orgullo. Y es que, cómo os he comentado, dicho valle es un ejemplo del belicismo con que siempre se ha tratado las montañas aragonesas. Desde inmensos cuarteles en mitad de la montaña, pasando por Candanchú, Rioseta, Ciudadela, Santa Cilia o el mismo Jaca, hasta el colmo de la inseguridad con un bunker de no se sabe qué contenido, en mitad del precioso circo de Rioseta, donde no es difícil ver a los sarrios correteando a su alrededor. Por no hablar de las ruinas militares de Coll de Ladrones (repletas de vías de escalada) y de refugios y túneles restos de la posguerra.

Militares que para nada asientan población en los olvidados pueblos pirenaicos porque tal y como vienen, de todas partes del Estado, se acaban yendo. Jóvenes, muchas veces, que se alistan en la brigada de alta montaña, atraídos por estas montañas, pero que acaban involucrados de lleno en batallones de la OTAN en las guerras de Afganistán, Irak o Kosovo.

Hace unos meses tuve la ocasión de escuchar una de sus charlas, con motivo de la apertura del curso montañero en el Club Alpino Universitario de Zaragoza. En ella desde luego que no transmitieron ninguno de estos valores de guerra y patria que el ejército alardea. Allí dejaron caer que no estarían eternamente en el mismo canal televisivo…, sólo espero que en próximas temporadas no haya ninguna obligación, si es que alguna vez la hubiera habido, para seguir contando con tales funcionarios.

Un saludo montañero!!

 

Carta enviada en contestación al último programa emitido:

alfilo.tve@rtve.es

La carta fue posteriormente contestada por el director del programa Sebastián Alvaro

DVD Berri Txarrak- Zertarako amestu. O poder d'a mosica minorizada

Dende que en 1994 cuatro chobens de Lekunberri (Nafarroa) prenzipiasen a tocar por os gaztetxes de Euskal Herria nunca no s'esen prexinau que plegarían a editar 6 discos y ferían una chira que les lebaría por meyo mundo. Esnabesando meya Asia, dica America u plegando en Ozeanía, y prou que sí en os puestos mas siñaleros d'Europa. Contrimostrando que a calidat no ye carrañada con a luita politica ni as luengas minorizadas. Berri Txarrak ha feito plegar una luenga como l'euskera charrada por bel meyo millón de fabladors enta: Hong Kong, Irlanda, Chapón, México. Nueba Zelanda. Países Baxos... y con él as suyas letras y a Independentzia. Agora sacan iste DVD "Zertarako amestu" amostrando os millors intes d'a suya chira, o DVD tamién incluye uno d'os suyos zaguers conziertos, un directo dende l'ASTRA de Gernika d'o zaguer 13 de Setiembre.

Talmén bel diya podamos tener bella colla Aragón que pueda fer-nos d'embaxador a tan alto ran como Berri Txarrak por meyo mundo. Poquet a poquet ban salindo más collas y de más calidat que lo son prebando de fer... por agora nos aconortaremos con os premios d'a mosica en Aragón que "Aragón mosical" plega de combocar a la millor canta en luenga minoritaria en Aragón:

http://www.premiosdelamusicaragonesa.com/

Continaremos asperando.

Plataforma d'Esfensa d'a luenga Aragonesa (P.E.A.)

Plataforma d'Esfensa d'a luenga Aragonesa (P.E.A.) Fa poco que ha amaneixiu un nuebo (encara que biello) sistema d'ayuda a l'aragonés: a Plataforma d'Esfensa d'a luenga Aragonesa. Ista organizazión que en fa parte chen de muitas asoziazions y colectibos diferens mira de promozionar, reibindicar y esfender l'aragonés como un ente plural que arrocle todas as personas que tiengan iste cometiu.
Dende l'apolitizidat, farán aczions dreitas, campañas y demandas sobre temas como a Lei de Luengas, l'oblido de l'aragonés por as instituzions aragonesas, u a normalizazión de l'aragonés en os meyos publicos de comunicazión y en a soziedat en cheneral.

Sin duda, ye una buena notizia a creyazión d'ista meta asoziazión, más que más cuan, y sin estar o mesmo, dende Chuntos por l'aragonés no plegan guaires notizias de mobimiento. Cal que a unidat contine, encara que sía con atro nombre.

Ta saber-ne más: os blogs Estricalla y Remenches, asinas como a pachina web d'a dita plataforma (PEA).

Nueba etapa ta o prozeso irlandés

Nueba etapa ta o prozeso irlandés

Ista semana o Gubierno británico remató a clamada “Operazión Siñal”, lo que quiere dizir que a suya “campaña melitar” en o norte d’Irlanda ha rematau, y seguntes lo que dizió o suyo menistro de Fuerzas Armadas, Bob Ainsworth, puede “significar o prenzipio d’una nueba era”. En reyalidat no ye que se’n baigan todas as fuerzas d’ocupazión británicas pero si que ye un trango. De los bels bente mil soldaus britanicos que ocupaban os seis condaus d’a probinzia de l’Ulster antis de l’alto o fuego de l’IRA en 1994, se pasará a bels zinco mil, con lo que encara se podrán beyer soldaus britanicos en catorce lugars. Con tot y con ixo, a desaparizión d’a torres melitars de “South Armagah” y a desaparizión de bellas bases de l’exerzito son enchaquias esclateras d’o prozeso de paz.

Tamién i hai bels aspectos positibos arredol d’as “enrestida de castigo”, que contrimuestran a credibilidat d’o prozeso. Istas “enrestidas” yeran actos feitos por organizazions armadas, tanto “republicanas” como “leyalistas”, que feban o papel de “polizía local”. Cadaguna en os suyos bicos, os republicanos se miraban de no reconoxer a seguridat británica, que antimás yera ineficaz de tot en o preto d’istos bicos. Unas fuerzas armadas que nomás se ocupaban d’exerzer a suya ocupazión y umillar a la poblazión irlandesa diya par d’atro.

Bien pues seguntes un rezién informe, en ista añada, nomás una persona ha rezibiu disparos en ixa mena d’enrestidas, a zifra más baxa dende que prenzipió a nueba fase d’o conflicto, a zaguers d’as añadas sisanta. Beyendo-se que iste deszenso ye empentau por a dezisión de l’IRA y d’a poblazión irlandesa que, agora sí, beye a polizía norirlandesa como unas fuerzas de seguridat plurarls compuestas tanto por caloticos como por protestans.

De todas trazas o nuebo gubierno noirlandés, rezién creyau con paritus d’as dos opzions, contina beyendo como prenzipal reto a situzión economica d’a cuarta probinzia d’Irlanda. O suizidios entre a chobenalla norirlandesa contina estando un común y si no s’esen malfurriau tantos diners en istas campañas melitars britanicas de seguras que seríanos parlando d’atra situazión en l’Ulster.

Ta rematar y como comparanza con a situazión en Aragón, diferen de tot. Dizir que a ocupazión melitar en Aragón ye total, dende Uesca ta Teruel pasando por o terzio d’o suelo monezipal de Zaragoza ocupau por l’Echerzito español. Cuartels y acuertalamientos que tasamén se tienen en pie u i biben dos personas de contino. Muita medrana han de tener por que en pleno sieglo XX a situazión melitar en Aragón ye ta redise-ne.

¿AMOSTRANZA SUPERIOR u DENDE O SUPERIOR?

¿AMOSTRANZA SUPERIOR u DENDE O SUPERIOR? Isto ye lo que nos abríanos de preguntar cuan beyemos como o mosén Luis Lezama ba presentando una d’as primeras “carreras” ta la unibersidat de San Chorche. Remeremos que a Unibersidat de San Chorche ye a unibersidat pribada d’Aragón que chunto con a Fundazión San Balero leba bels años funzionando y que grazias a o PSOE y o PAR contará en bels meses con una siede bien pincha en Billanueba de Galligo, con todas ixas “carreras” que dende fa bels años demandaba a Unibersidat publica de Zaragoza. A “carrera” será impartida en La Muela, feudo d’a especulazión y por consiguiente d’o PAR, an que les ufrión toda mena d’aduyas ta que se bi instalasén en bels meses en un edifizio zediu. Pero por bels meses se impartirá en o edifizio d’a CAI (como no) de Zaragoza situau en a carrera Alcalde Sáinz de Varanda, siede dica ista añada d’a Unibersidat San Chorche. Tot isto dimpués de que en Zaragoza no les fese mica goi zeder-les a Torre de Santa Engrazia en Mobera. O grupo Lezama ye una interpresa, que ellos claman fundazión sin animo de lucro, endrezada por a Ilesia y con a intenzión de ficar-se en os prinzipals sectors d’as unibersidas pribadas ta impartir-ie carreras d’ostelería. Con tot lo que isto significa y que podemos beyer en atros puestos: matriculas abusibas, creyazión de complexos arredol d’ista, impartizión de materias zegadas por a doctrina d’a Ilesia, replega de subenzions barias, ... y creyazion d’un rete de clientelismo que de seguras que en breus años lo iremos beyendo.Pero lo malo, a tamas de tot isto, ye que un mosén “Luis Lezama” puede en istos tiempos salir en una rueda de prensa con os suyos bestuaches de luto, a presentar garra modalidat d’estudios, ufrindo-los a toda la ziudadanía no confesional y amostrando-se como empentador d’a formazión unibersitaria. Como tos he dito en bels diyas u meses tornaremos a beyer nuebas presentazions de carreras en a Unibersidat Pribada y Fundazión San Balero, de nuebas con a Ilesia arredol suyo y talmén en colaborazión con diferens fundazions y grupos que nomás tienen l’angluzia d’acaparar tot lo poder, adoctrinar y sacar toz diners que puedan destinaus a l’amostranza publica, ta que l’amostranza siga como antismás un dreito d’unos pocos.

 

Bloqueyo a Cuba: a soledat d'EEUU

Bloqueyo a Cuba: a soledat d'EEUU
L’Asambleya Cheneral d’as Nazions Unidas ba condenar de nuebas, en sesión d’o güeito de Nobiembre, y ya ban quize añadas de traza consecutiba, o bloqueyo economico y comerzial que EEUU mantiene contra Cuba dende fa 46 añadas. O resultau no estió sorpresa, una firme mayoría de países botón a fabor d’a resoluzión cubana. A demostrazión numerica y d’opinión publica de que ista aizión de guerra economica prolongada no cuenta que con o refirme d’o propio agresor, Israel y bel que atro paisiecho de difizil trobar, no tendrá, ye esclatero, garra efeuto prautico; tot lo contrario sería si se tratase de bella critica a Corea d'o Norte, Irán u a propia Cuba; a la fin, o Gubierno norteamericano l’importa igual lo que piensan a resta cuan isto no coinzide con as suyas posizions, y tals afers no parixen estar notizia destacable en istos tiempos de poderío imperial.
Manimenos, no dixa d’estar un inte oportuno ta regüellar os datos alportaus por o Gubierno cubano ta aprebar ista resoluzión y fer-nos una ideya cheneral d’o que significa ta la bida d’onze millons de presonas ista enrestida cutiana. 
Seguntes calculos aproximaus, os daños enta l’economía cubana en istas cuatro decadas y meya de bloqueyo son d’unos 86000 millons de dolars y, nomás en o periodo comprendiu entre mayo de 2005 y mayo de 2006, plegaban a la rispetable zifra de bella cosa más de 4.000 millons, que se esparden en seutors tan sensibles a la bida umana como alimentazión, salut, educazión, trasporte, turismo, desembolique d’o esporte, zienzia y imbestigazión, y asinas asinas.
L’almenistrazión norteamericana mantiene un amplo y reforzau aparato almenistratibo ta l’aplicazión firme d’ista politica y en istos zaguers tiempos apreta as tuercas en toz os aspeutos en un ebidén intento por determinar l’esbenidero inmediato d’o país caribeño. Por si isto no estase prou, a o bloqueyo cal adibir-le nuebas midas aplicadas dende o segundo informe d’a clamada Comisión ta l’Asistenzia a una Cuba Libre, que bi incluye o gasto de bels zientos de millons de dolars ta la finanziazión y costruzión d’una supuesta oposizión interna feita a mida d’os intreses, as emisions de radio y telebisión esternas y a promozión de campañas d’enrestidas internazionals, d’as que tanto saben Aznar y personaches parellanos.
Truca o ficazio, antimás, beyer que ista politica unilateral ha afeutau, nomás en iste periodo d’una añada, a atros 38 países al ir pillando un marcau carauter extraterritorial, debán d’a pasibidat de diferens gubiernos y organismos internazionals como Mexico, a Unión Europeya u a Organizazión Mundial de Comerzio, por nomás dizir-ne belunos.
Dengún parix escapar a o güello y a represalia d’o Gran Chirmán. Ziudadans norteamiracanos u cubanos residens en EEUU son empiñoraus por o simple feito de biachar enta Cuba, interpresas de terzers países sufren represalias economicas y negazions de bisas ta os suyos echecutibos, se encorren transaczions finanzieras legals de tot por meyo d’o sistema bancario internazional, se bieda a istituzions relichiosas y ONG relazions con a isla, y asinas una lista inrematable de feitos impunes en tasamén doze meses.
A cosa ba dende o ridiculo, como a negatiba d’a interpresa Nikon -chaponesa por zierto- de dar-le a o nino cubano Raysel Sosa a camara de fotos que le correspondeba como premio al ganar un concurso de dibuxos sobre o meyo ambién combocau por o programa de Nazions Unidas, u a confiscazión-simple robo, d’una trasferenzia internazional a fabor d’una cubana por 330 dolars; dica lo dramaticamén inumano, como ye a negatia de bender medicamentos d’a interpresa farmazeutica Baxter ta o tratamiento d’a insufizienzia renal cronica terminal, que afeuta en Cuba a, entre atras presonas, treinta ninos, u o repetiu refuse a bender equipamiento en sistema Braile, de teunolochía norteamericana, ta las escuelas cubanas de ziegos y debils bisuals. 
L’acumulazión de feitos y autituz a lo largo de tantas añadas de bloqueyo leban a dizir a o Gubierno reboluzionario cubano que iste mecanismo ye un componén alazetal d’un politica de terrorismo d’Estau "desembolicada de traza sistematica y inumana por parti d’o Gubierno d’os EEUU contra a poblazión cubana sin garra distinzión de sexo, edat, raza, credo relichioso u posizión sozial", y que isto ye un delito de chenozidio tal como lo define a Combenzión de Chinebra; y no ye de más tornar a dizir que l’afirmazión cubana ye rigurosamén zierta y comprobable a la luz de prebas.
A economía cubana a la fin se ha adautau a combibir con o bloqueyo y, dimpués d’a profunda crisis d’as añadas 90, se i beye una recuperazión ebidén y solida en a que toz os espezialistas coinziden. A politca de trucazos norteamericana ha conseguiu en l’atro cosatu que o suyo gran poderío economico y comerzial no tienga garra influyenzia en ista recuperazión, pribando-se ellos mesmos d’un istrumento d’influyenzia fundamental en l’esbenidero de Cuba.
Manimenos, a soledat d’o poderío norteamericano ye masiau gran como ta parar cuenta en atras opinions, preguntar-se por qué dengún lo refirmó en a botazión, u planteyar-se simplamén o respeto a la legalidat internazional; ista mesma soledat no dixa mesmo nian analizar con claridat o fracaso ebidén y persistén a lo largo d’o tiempo de que o suyo bloqueyo a Cuba, prenzipiau ofizialmén en l’añada 1960 con a fin de derrocar a Fidel, no consiguió o suyo proposito como yera prebisto, y s’ha tornau a istas altarias no nomás en a guerra economica más larga d’a istoria d’aumanidat, sino tamién en o mayor fracaso d’a suya politica internazional.

José Miguel Arrugaeta – Istoriador, 8-11-06

 

Ta más informazión:

http://www.cubavsbloqueo.cu/

¿QUE YERA O M.I.L.?

¿QUE YERA O M.I.L.?

A polemica surtida en os zaguers meses en bels meyos alternatibos a radiz de l´enguero d´a zinta Salvador ha retornau a la autualidat o nombre d´o suyo protagonista, Salvador Puig Antich y d´a organizazión n´a que melitaba, o Movimiento Ibérico de Liberación. As creticas, probeniens d´antigos melitans d´o MIL y de personas que bibión os feitos i rezentaus fan referenzia a que a zinta (ya disponible en emule) pasa por denzima de muitos aspeutos politicos alazetals en a istoria de Puig Antich y o MIL, presentando a ista organizazión como una simpla colla antifranquista, sin parar cuenta en que yera muito más que no ixo. O MIL no luitaba unicamén contra la dictadura, sino que más que más lo feba contra o capitalismo, representau per l´estau faxista español.

Os orichens d´o MIL se troban en un seutor de Comisions Obreras que bi eba en Barzelona a la fin d´os 60´s clamau "Plataformas de CCOO". Ista corrién esfendeba o carauter independién, auto-organizatibo y de base d´as primeras CCOO (que funzionaban como consellos obreros creyaus debán de bel conflito ta fer-le respuesta) antis de que cayesen en mans d´o PCE y as transforma-se en o suyo sendicato, burocratizau y poquet a poquet más colaborazionista con o capital. Miembros d´istas Plataformas exiliaus en Tolousse contautoron con chobens anarquistas en ista ziudat oczitana y dezidioron de pasar a l´aizión.

Contra o que se gosa dezir per os meyos ofizials, no yera una colla que se podese calificar como anarquista, de feito consideraban superada en a prautica la dibisión entre marxistas y anarquistas. Os suyos alazez ideolochicos probeniban d´un marxismo cretico amanau a os comunistas consellistas olandeses u alemans d´os años 20-30 y a os situazionistas en os 60, esfendendo lo que se conoix como autonomía obrera.

Se definiban como comunistas, pero contrarios a las posizions elitistas y banguardistas d´as collas alazetadas en o leninismo y en as suyas corriens (maoísmo, trotskismo, stalinismo…autuando como una colla de refirme a las luitas d´os treballadors y no pas una banguardia u partiu que pretende enfilar a la clase obrera dica o paradiso sozialista. A emanzipazión d´os treballadors eba d´estar faina d´os mesmos treballadors.

L´aizión politica d´o MIL se endrezaba enta dos sentíus: l´achitazión armada con os Grupos Autónomos de Combate (MIL-GAC) y a espardidura de textos anticapitalistas per meyo d´a "Biblioteca Sozialista"

Entendeban l´achitazión armada en oposizión a la luita armada que prauticaban as organizazions reboluzionarias clasicas. L´achitazión armada s´encuadraba dintro d´a luita de clases, pero prebando d´ebitar a "profesionalizazión" y a mistificazión d´ixa luita. Con ella se obteneba esquimen, (prenzipalmén con a expropiazión de bancos) ta autofinanziar-se y finanziar os comités de baga y os obrers represaliaus y tamién se feba beyer a os treballadors que ye posible auto-organizar-se y responder a la biolenzia de l´estau y d´o capital, fendo-les retacular. Se pretendeba radicalizar as mobilizazions obreras y fomentar a creyazión de nuebos núcleos d´achitazión reboluzionaria en atros puestos, dica la insurrezión popular cheneralizada.

Con parti d´os diners que quitaban d´as expropiazions feban a publicazión de textos y fuellas d´a Biblioteca Sozialista en a suya editorial "Ediciones Mayo del 37" que espardiban entre os treballadors, publicando-ie a biellos autors marxistas no guaire conoxius y creticos con as posizions dominans en a cucha: Anton Pannekoek, Herman Gorter, ex-trotskistas como Ante Ciliga, anarquistas como Camilo Berneri u textos d´a Internazional Situazionista, asinas como los suyos propios textos de carauter autonomo. También feban una rebista a la que clamoron con zierta sorna CIA (Conspiración Internacional Anarquista).

………………………………………………………….

2ª Parti

O MIL tenió contautos puntuals politicos u lochisticos con atras organizazions armadas como ETA u OLLA (independentistas catalans de tendenzia antiautoritaria eszindius d´o PSAN, Partit Socialista d´Alliberament Nacional dels Països Catalans).

OLLA, sieglas d´Organització de la Lluita Armada, yera un nombre meso per a polizía a ista colla ta identificar-la de bella traza, pues en primeras autuaban sin nombre. Se fazió un poder, más que más per parti d´a clamada OLLA, ta chunificar-sen con o MIL, pero no estió posible, a pesar de l´afinidat politica en muitos puntos que i existiba, ya que o MIL no yera independentista.

Dimpués d´un prozeso de reflexión interna debiu a bellas contradizions y tensions entre os suyos miembros, dezidión de autodisolber-sen n´o berano de 1973 con l´ideya de separar os suyos dos proyeutos d´aizión politica (l´achitazión armada y a edizión de literatura politica), ta poder funzionar millor. Pero pocas semanas dimpués d´ixa disoluzión a represión polizial s´abatió sobre els, indo-ne muitos a la garchola e impedindo-les continar con a nueba estratechia dezidida.

Salvador Puig Antich estió feriu y deteniu en setiembre de 1973 dimpués d´un tiroteo n´o que i morió un polizía. Condenau a muerte, estió asesinau legalmén a garrote bil chunto a un preso sozial en marzo de 1974. Ista muerte transformó una chicota colla reboluzionaria como lo MIL, que nomás yera conoxida en o Principat, en unas sieglas que forman parti d´a iconografía ofizial antifranquista, y a Puig Antich en un mito rebelde d´a progresía, mártir per a democrazia. A zinta "Salvador" en ye buen exemplo.

Unatro melitán d´o MIL, Oriol Solé Sugranyes, fuyó d´a garchola en 1978 chunto a más de 20 autibistas d´ETA(pm) y bels independentistas catalans en a conoxida como "Fuga de Segovia" pero fue asesinau per a guardia zebil en os mons de Nafarroa cuan ya yera amán d´a muga con Iparralde. En as garcholas de l´estau franzés i contina preso güe Jean Marc Rouillan, antigo autibista d´o MIL y dimpués d´a organizazión franzesa Action Directe, condenau a cadena perpetua

A particularidat d´a politica d´o MIL le balió as creticas y l´aislamiento de muitas d´as organizazions y partius marxistas-leninistas d´a epoca que les acusaban despeutibamén de "gangsters" u de "grupúsculo anarquista", prebando d´amagar que o MIL, igual como atras collas de planteyamientos parellanos en atros puestos de l´estau u d´Europa, amostraba unatro camín dende o marxismo que permitiba superar a dibisión istorica d´o mobimiento obrero entre marxistas y anarquistas per meyo d´una prautica reboluzionaria alazetada en l´auto-organizazión popular, l´asambleyarismo, l´autochestión y a formazión politica d´os treballadors, conceutos que güe son asumius per coleutibos y organizazions d´esferens tendenzias.

BIBLIOGRAFÍA, ARTICLOS E INFORMAZIÓN N´O RETE ARREDOL D´O MIL

-Tajuelo, Telesforo. El Movimiento Ibérico de Liberación, Salvador Puig Antich y los Grupos de Acción Revolucionaria Internacionalista: teoría y práctica, 1969-1976. París. Ruedo Ibérico, 1977. (Iste libro lo podez trobar en o Deposito d´a Biblioteca d´a carrera Dr. Cerrada)

-Rosés Cordovilla, Sergi. El MIL: una historia política. Barcelona. Alikornio, 2002.

-Téllez Solá, Antonio. El MIL y Puig Antich. Barcelona. Virus, 1994.

-Tolosa, Carlota. La torna de la torna: Salvador Puig Antich i el MIL. Barcelona. Empúries, 1999.

-Un esbozo de la historia del MIL. Sergi Roses: es.geocities.com/hbalance2000/elmil.htm -Entrebista a l´istoriador Sergi Roses sobre o MIL n´a rebista El Viejo Topo: www.barcelona.indymedia.org/newswire/display/274218/index.php

-www.paremoslapeliculasalvador.org

-www.salvadorpuigantich.info

A FUERZA Y O SUBCHETIBISMO D'AS EDITORIALS

A FUERZA Y O SUBCHETIBISMO D'AS EDITORIALS

A plegada de l'ibierno en países como lo nuestro fa que l'orario de sol s'achique y chunto con a fredor fa que nos combide a pasar más rato en casa nuestra u cubillaus baxo un teito. Ye ixe o tiempo cuan más ratet tenemos ta leyer un libro u beyer bel documental. Alabez ye cuan as cosas s'embolican, ¿Qué libro trigamos que nos faiga aprender luen d'o mundo mediatico y manipoliau?

Ista custión se complica prou en puestos como Aragón an que l'Heraldo d'Aragón, a suya distribuidera comerzial y o patrozinio d'Ibercaxa u CAI dixan pocas opzions ta la ochetibidat. Manimenos bi ha exzepzions que caldría comentar.

Sin poder-lo meter dentro d'os diyarios exemplars u como garra exemplo a prener, O periodico d'Aragón s'ha tornau en uno d'os unicos que no abanican a l'imperio de l'Heraldo d'Aragón ni d'a dreita españolista aragonesa. A suya serbidumbre a o PSOE u Chunta fa peligrar a mayor parti d'as begadas a suya berazidat pero con tot y con ixo a zaguera entrega d'a colezión a "Guerra Civil en Aragón" ye toda una contribuzión a l'istoria beraz d'os mobimientos sozials en Aragón. Cal parar cuenta que si no yes parti d'a elite inteleutual aragonesa, capitaniada en istos intes por Antón Castro, Mena u J.A. Labordeta, puede que te pase como a os autors de toda una alfaya de libro sobre a "Guerra Civil en Almudebar" u "Ejea 1936. La sombra de la guerra ", que tasamén han teniu repercusión en as criticas editorials d'os meyos controlaus.

Dende a decada d'os 80 a imachen d'Aragón dentro y en l'esterior ha estau dada por a editorial PRAMES que ye a clamada "eidtorial d'o Gubierno d'Aragón". Ha teniu que serbir a os suzesibos gubiernos que han pasau por a D.Ch.A. Y a tamas d'as suyas prebatinas por cudiar a toponimia tradizional, a suya esfensa por o meyo ambién y a no perder a cultura tradizional ha rematau colaborando con a editorial de HA en rebistas y adubindo-se a l'inestimable aduya que ya teneba d'a CAI.

Toda ista mena de aduyas a PRAMES fa que editorials que s'adedican a la mesma traza d'edizions, como a chazetana ed. Pirenarium, se'n quexen d'una esclatera competenzia desleyal. Manimenos a simplista ambista de Pirenarium en o que a toponimia, país y tradizión popular se diz le dixa mui luen d'as editorials bascas u catalanas con as que colabora en SUA y "El mundo de los Pirineos", fendo dixar difuera d'Aragón una imachen mui simplista y pobre. Ed. PIRINEO con a colezión de cartas y guidas ye contribuyindo a plenar ixe forau que por agora queda buedo en a produzión literaria.

Una d'as zagueras editorials encargadas d'una publicazión literaria en Aragón ha estau Xordica, unica en creyazión comerzial en aragonés. Ye una pena que a delera de Chusé R. Usón por a elite inteleutual (Tomeo, Labordeta) y as suyas barucas en "deschuntar" o mobimiento en esfensa de l'aragonés, l'aigan feito tornar-se en unatra editorial más.

Fa poco emos bisto surtir t'a carrera un nuebo Paper en Aragón, Diagonal. A esperenzia en a edizión estatal y a sochetibidat alternatiba con que i tratan os articlos nos fan prener-ie asperanzas. Asperemos no nos defrauden y a suya bida no siga fugaz.

Remataré charrando d'exemplos que territorios a'l canto d'o nuestro ban prenendo .Editorials como "Txalaparta" con bels 40 libros editaus a l'año, dignificando a istoria y cultura basca siempre con una endrezera bilingüe y colaborando con "Editores Independientes" ta guaranziar a dibersidat editorial; u "Farell" en Catalunya. Tamién con ista endrezera treballan as librerías ONA en Cataluña u ELKAR en EH. Iste treballo podría tener o espiello en Aragón con o Rolde d'Estudios Aragoneses, con una produzión editorial en temas aragoneses prou importán pero que ye supeditada a una continazión d'o camín ideolochico de CHA y d'o Consello d'a Fabla en temas lingüisticos; y a una imachen que se ha quedau acartonada dende os tiempos d'a rebista Ebro.

Unatro exemplo sería o de portals d'internet de contrainformazión local, como Glayiu, en terminos asturianistas que ha dau un brinco enta una nueba etapa editorial con un libro en asturiano charrando d'a reboluzión: "Carlos Marighella, el deber del revolucionariu".

Papers como "GARA" tiene una linea editorial de libros d'ambista internazionalista u istoria basca que queda mui luen d'os "Episodios nacionales" editaus en zagueras por HA, y mesmo a colezión de mapas y cursas que fa "GARA" chunto con SUA sobre Aragón no tiene cosa que bier con o poco rispeto a la toponimia y calidat d'as publicazions dominicals d'os papers aragoneses, fueras de PRAMES.

En o caso de documentals telebisibos asperaremos a que a CARTV dixe, y aduye a treballar a la chen que leba asabelo de tiempo recuperando a istoria popular aragonesa. Beyendo os documentals que ETB u TV3 han feito sobre a Guerra Zebil en os suyos territorios me quedo con a sensazión de que Aragón ha tornau a perder a oportunidat y a dignidat de parti d'a suya istoria amagada por o faxismo. Iste faxismo que fa que os aragoneses continen aconortaus en un españolismo asumiu.

Ganador II Concurso de relatos en Aragonés A Enrestida. Diago Lezaun Romero

Ganador II Concurso de relatos en Aragonés A Enrestida. Diago Lezaun Romero

A Carrachina

A carrachina yera morada, d'a grandaria d'una mazana y dózil y miziosa como un mixín. Bibiba en a serbilla d'embutíus d'a nebera. Tota la familia adorabanos á la carrachina. A mía mai ubriba la nebera y le'n feba la rialleta á la carrachina. A mía chirmana no quereba marchar ta escuela sin dar-le un pochonet. 

O diya que se morió a carrachina estió un trauma ta toz. O mío pai prenzipió á zorrupar, a mía mai demandó l'esburzie, a mía chirmana se pencho d'o caballo y yo comenzipié á escribir.

A choliba

Cuan salié d'a UCI dimpués de güeito diyas en coma en primeras no fablaba. O mío tozuelo feba o suyo papel alto u baxo, talmén más suenio que de cutio, cosa más. Ana y a resta no sabeban güaire, que m'eba saliu d'a carretera cuan tornaba de fer clase en Albalate, que yera de nueis y que yera de dar que m'ese adormiu una miqueta, chusto lo que caleba ta continar dreito en una curba á man cucha. No fablaba por ixo, ta no crebar a normaildá y bier l'azidén como cualsiquier atro azidén. Un más dentre os zinco que bi ha á la semana en a prebinzia de Teruel (encara yera en o trampo de teruel, yera termino monezipal d'Albalate, no pas de Lezera). O caso yera que a nuei de l'azidén, cuan plegaba de salir d'Albalate, sería la meya ta las onze, biyé á o canto d'a carretera una choliba en o guldrón, que no se mobeba mica pero yera de piet. Ature l'auto y m'amané á la choliba. Como no bieba pon remero que fazié ta zaga l'auto ta aprofeitar a luz d'os faros. A choliba me se miraba fito-fito con güellos de choliba, grans y foscos. pensé en lebar-la ta un zentro de remontadura d'abes que bi ha en l'alfranca, porque yera esclatero que l'animal no yera bien de tot.  La replegué y la posé en o posiento d'o copiloto, redolié l'auto y me posé en o de yo. Salié atra begada ta debán, endrezera Zaragoza, Madalena, cortesías, o mío leito. Lebaba zinco menutos adugando cuan a choliba fablo. Fablo con boz grau, panda, cuasi de biello, con azento lezerino  "Paece quaun s'ha quedau buena noche". Remero mirar-me-la y trobar-me os suyos güellos en ringlera con os míos. Dimpués d'ixo, no remero güaire más, son de ferralla, un trucazo en o tozuelo, silenzio. Me boi á atribir. Me soi atribindo. Lo foi, amenisto saber-ne:  

 - Bi eba una choliba en l'auto?. Sabez?.- Me se miran toz fito-fito, güellos de choliba, encara no eba ubierto a boca, me preguntaban y no respondeba, dica agora. Me xorronté. Me metié á plorar. Ana tamién ploró. Pensaba que yera barrenau, que no tornaría á estar yo. Yo lo teneba esclatero. 

A granota

Cuan a granota plegó ta casa suya yera escruxinada por o diya de treballo. 

Puyó amoniquet os trangos d'a escalera y sospiró antis d'escar as claus en a pocha. 

Asinas no podeba continar y lo sabeba.  Se yera dixando a pelleta y total ta cosa, en cualsiquier inte se podeba trobar en a ringlera de l'ature, con a güeña d'achuste que l'eban feito fa tres añadas, esbiellau tres begadas y sin perspeutiba d'amillorar ni un siñal.  Antimás, en o nenufar an que le pertocaban ista semana y a benién no trobaba la postura y le yera prenzipiando á fer mal a espalda, sabeba que ta o biernes iba á estar un infierno. 

L'unico que l'aconortaba una mica yera fer-se, de cabo cuan,  un gotet de ron antis de marchar ta o leito. O problema yera que cada begada yera menos de cabo cuan y más cada nuei. Encara no eba parau cuenta, pero fa tres meses que yera un costumbre, en cuenta d'un luxo.  

O diya siguién estió lo primer que desayunó ron y plegó una mica capina á o treballo.

Tres semanas dimpués yera en l'ature. 

Por astí pasa bella begada trucando á os timbres ta bier si le dan bella perra. Á yo m'alticama. Como ye berda y chicota bel diya la ban á pisar.

Diago Lezaun Romero

Cabo d'año d'as zagueras echecuzions de Franco.

Cabo d'año d'as zagueras echecuzions de Franco.

Mañana cuando yo muera

No me vengáis a llorar.

Nunca estaré bajo tierra

Soy viento de libertad.

José Paredes Manot "Txiki".

Revolucionario vasco

27 de Setiembre de 1975. 5 melitans reboluzionarios son asesinaus en cumplimiento d´as sentenzias de pena de muerte a las que estioron condenaus en o que sinnificón os zaguers intes d´a dictadura de Franco. Ángel Otaegi y Juan Paredes Manot "Txiki", 2 chobens autibistas d´a organizazión basca ETA y Xosé Humberto Baena Alonso, José Luis Sanchez Bravo y Ramón García Sanz, combatiens d´o FRAP, morión sin que o gubierno d´o faxismo español ascuitase a clamor popular dentro y difuera de l´estau contra las execuzions. Toda una impresionán mobilizazión popular a ran mundial no estió prou y a bestia morió matando en un nuebo chesto de crueldat, uno más dimpués de cuasi 40 añadas de terror. 

En istas calendatas, cuan son cumplíus ya 31 años d´as muertes, encara remane en l´alcordanza de muita chen,más que más en o País Basco, l´exemplo de luita d´istos 5 mesaches, que como muitos atros antis, dixon a suya bida per esfender a libertat y a chustizia sozial y per estar consecuens con ixa esfensa. Cada 27 de setiembre en muitas ziudaz y lugars de toda Euskal Herria contina omenacheando-se a fegura de toz os luitadors cayíus d´ayere y güe n´o que se clama o “Gudari Eguna”.

Pero antimás de remerar istos asesinatos estatals, cal parar cuenta en quí estioron os culpables. Un dictador decrepito que teneba arredol una ripa de matarifes como él, que continoron medrando dimpués d´a suya muerte con a instaurazión d´a “democrazia” borbonica, belún mesmo como presidén d´un país situau en o nor-ueste d´a peninsula(¿!), una clase empresarial y finanziera  que refirmó a dictadura como meyo ta enamplar o suyo esquimen y un partíu politico eredero direuto d´o pensamiento españolista más ranzio y de ultra dreita que encara no ha demandau sincusas per o suyo pasau pero tien a barra de exichir condenas u silenzios.

Y cal alcordar-se-ne ta que o sistema no s´apropie d´a suya memoria y la transforme en un producto de consumo como ha prebau de fer con a memoria y a luita d´o melitán autonomo Salvador Puig Antich, asesinau tamién per o faxismo una añada antis. A rasmia de toz els ye parti d´a rasmia d´o pueblo cuan prene conzienzia d´a suya situazión y luita per liberar-se-ne. En Euskal Herria, en Aragón, en tot l´estau español y en cualsiquier parti d´o mundo a luita per a liberazión d´os pueblos y per o sozialismo contina entadebán.

Ta informar-se-ne más en o rete:

http://www.nodo50.org/27septiembre/

Bideo-omenache:

http://www.youtube.com/v/KtToMqwLpvc

As condenas d’a ipocresía

As condenas d’a ipocresía

O zaguer mes de Chulio podiemos beyer en o parlamento europeyo una d’as más zinicas y ipocritas autuazions d’a ultradreita españolista. Os que dizen estar en contra d’o terrorismo y d’a supuesta manca de libertat, que ellos esparden, ebitón y no condenón l’alzamiento y a ditadura franquista en o suyo 70 cabo d’año. Toz os grupos politicos espresón o refuse y condenazión d’ista mena de terrorismo a eszepzión d’o representán d’o PP europeo Jaime Mayor Oreja y l’ultradreitista polaco Maciej Gyertich d’a "Liga de las Familias Polacas".

Ye paradochico beyer como cuan plegaba la parola, a o exministro d’interior y excandidato a Lehendakari, no fese garra referenzia a 1936 ni a o franquismo y sí a os que seguntes él amenazan a "concordia entre os españols". Cuantas begadas abremos sentiu surtir d’a suya boca que os que no condenan os autos terroristas son tamién terroristas, ….

A la chen que ya no se nos fa raro istas cosas continamos querendo trucar o ficazio d’as ferramientas que fazión desembolicar a guerra en tan fatidica calendata, os poders que o polaco "Maciej Gyertich" tornaría a nombrar en o suyo discurso: "Grazias a la Ilesia, l’exerzito y Franco, a enrestida contra a España catolica se podió superar".

Lochicamén a rispuesta d’os que sufren a represión cutiana d’os franquistas no se fazió asperar. Oras dimpués de saber-se a notizia representans de partius ilegalizaus por a "Lei de Partius", empentadas entre atros por Mayor Oreja, demandaban l’aplicazión d’ista lei a o PP por no condenar o franquismo. "Dengún puede fer más apología d’a bioleniza que qui sostiene que una dictadura faxista y asesina, como la de Franco, tenió chustificazión istorica"; a ditadura que seguntes Bronislaw Geremek (Liga liberal polaca) s’imponió en contra d’a libertat, a democrazia y l’Estau de dreito (¿tos sona?) y alpartó a l’Estau español 50 añadas d’Europa.

No ye l’unico puesto an que Chulio dixó entrebeyer as ipocritas condenas d’a biolenzia que dizen encabezar o PP. Y ye que en una entrebista feita a "Aznar" en a BBC dixó esclatera a suya opinión de que a OTAN bombardiase Libano como respuesta a Hezbolá si Israel estase miembro de l’Alianza Atlancia, como esfiende en a suya proposa de reforma d’a organizazión multilateral que empenta dende fa meses en diferens istanzias internaizonals. Como siempre, paix que as unicas bitimas d’o mundo son as que diz encabezar dende o suyo partiu y as organizazions que ha creyau: Basta Ya!, Foro Ermua, AVT,… como si os ya mils de zibils muertos en Libano y Palestina, a poblazión democratica republicana masacrada en o golpe franquista, as bitimas de Madrit de l’11-M,… estasen bitimas de segunda.

Os Chuizios que amagan os meyos

Os Chuizios que amagan os meyos

Cuan astí por o 21 de Nobiembre d’a zaguera añada prenzipió a bista oral d’o macrosumario 18/98+, a “causa cheneral” contra a cucha abertzale rezibió en primeras un gran empente mediatico, con prous notizias que se miraban de confirmar as tesis d’o chuez Baltasar Garzón, a Fiscalía y os abogaus de l’acusazión particular. Pero estió prou unas pocas sesions ta que quedase en ebidenzia, no nomás o sinsentiu d’o sumario, sino tamién as graus chapuzas y despropositos que s’eban acumulau en a fase d’istruzión. Por atro costau, a imachen d’os más de zincuenta encausus yera mui luen d’a que se puede bender como a de “peligrosos terroristas”, y a suya determinazión politica y a consistenzia churidica d’os suyos abogaus meteba en más d’un apuro a o tribunal.
Asinas que, a o poco de prenzipiar, o chuizio d’o 18/98, l’alfaya d’a baralla chudizial de l’Estau contra o independentismo basco, desaparixió d’a mayoría d’os meyos.
Pero en istos güeito meses han pasau muitas cosas y iste chuizio se ha tornau, en buena mida, en un espiello de lo que ye a luita contra a cucha aberzale. En istos intes en os que o Gubierno español y o PP- y os suyos altabozes meyaticos- fan tantas menzions a la bichenzia y supremazía de l’estau de dreito, lo que se ha bisto ha estau un tribunal que se saltaba os alazez d’o Dreito, as leis y mesmo a dotrina de cortes internazionals; un sumario foradau por a desaparizión de documentazión; un firme desconoximiento d’a reyalidat d’Euskal Herria, plegando a produzir-se intes caricaricaturescos; y s’ha bisto tamién o disprezio d’a presidenta por os acusaus. Istos, por a suya parti, leban güeito meses condenaus a continos biaches ta Madrit ta pasar oras muertas posaus en un banquillo, con o desgaste fisico y o coste economico que ello suposa. Belunos han sufriu azidens, atros graus enfermedaz. Jokin Gorostidi murió poquet antis de tener que ir-ie a declarar. Con tot y con ixo, a suya determinazión contina firme y por un regular ideyan nuebas formulas ta denunziar ista situazión.
Pero una gran parti d’a opinión publica no se’n ha enterau de mica d’isto, porque ista causa ye impresentable mesmo ta qui aplaudión o suyo prenzipio. S’entibocón qui dizen que iste ye un chuizio d’o pasau. Debese estar-lo pero no’n ye. Ye un chuizio d’iste presén que no encaxa con o que debese estar un tiempo d’asperanza, pero que l’Estau s’enzerrina en mantener autibau ta emplegar-lo como una ferramienta más de desgaste y menaza.
O mesmo caso l’emos puesto beyer en un chuizio en Aragón, porque aquí tamién en tenemos, por a demanda de condena ta os tres ex-altos cargos d’o Menisterio de Meyo Ambién a os que imputaban bellas presuntas corruptelas en a tramitazión d’o proyeuto de recreximiento de l’entibo de Yesa dende o conzello d’Artieda.
A mayoría d’a chen de a piet no ese puesto prexinar que se yera fendo en Madrit un chuizio de tan alta grandaria y importanzia ta l’esbenidero d’a nueba cultura de l’augua en Aragón. Dende que prenzipió o chuizio tasamén se podión leyer bels comunicaus que l’asoziazión Río Aragón y o conzello d’Artieda feban y que plegaban con cuentagotas a los meyos. Bi eba un ambién de medrana en os meyos anti-meyoambién y pro-caziquils que no gosaban nian tartir por lo que podese pasar, y ye que yeran tan esclateras bellas pruebas y as razons por as que se inculpaban que se podeba beyeba un final feliz entre a boira d’auguas que rodian a istos lugars.
Pero a la fin l’aparato chudizial y mediatico de l’Estau ha feito de nuebas beyer as suyas garras. Malas que se conoxió a notizia d’o desestimamiento d’a demanda y a perda d’o chuizio por parti d’os bezins d’Artieda, toz os meyos pretón a eslampar portadas y ringleras de satisfazión; partius politicos y asoziazions de reganos clamando por un luego rematar d’as obras de toz os entibos d’Aragón.
Tanimientres asperaremos que istos meyos no tornen a autuar, será o siñal de que a nuestra bitoria i abrá plegau.

Fendo alcordanza: 70 añadas d´a Reboluzión Sozial.

Fendo alcordanza: 70 añadas d´a Reboluzión Sozial.

Estiaño se´n fan 70 de bels feitos que marcón a istoria d´Aragón y de tot l´estau español. A sublebazión melitar y faxista d´o 18 de Chulio contra o gubierno d´o Fren Popular que desembolicó en una guerra zebil sinnificó tamién l´escomenzipie d´un prozeso reboluzionario que a clase treballadera beniba chestando dende años antis.

A rispuesta a o faxismo, brazo armau d´a burguesía, per parti d´os treballadors estió a mobilizazión popular, a esichenzia a o gubierno republicano de prener as armas ta esfender a libertat y a creyazión en bels puestos de l´estau de nuebas trazas reboluzionarias de organizazión sozial y economica. Aragón concretamén estíó un d´ixos puestos, y o más importán, an que se lebó a cabo ixa faina.

O país quedó trestallau en dos metaz cheograficas y politicas, estando a metat oriental que resistió a o faxismo baxo control mayoritario d´a CNT, o que permitió un prozeso de coleutibizazión d´as tierras d´os lugars y d´autochestión per parti d´os treballadors, de traza que dende chulio de 1936 dica agosto de 1937 se proclamó lo comunismo libertario y se i creyón más de 400 coleutibidaz rurals en as que i feban bida 150.000 personas. S´eslichió un organo instituzional de coordinazión que se clamó Consello d´Esfensa d´Aragón u Consello d´Aragón, de primeras endrezau per CNT pero en o que dimpués i partizipón as atras fuerzas de cucha, mesmo lo PC y que autuaba con gran ran d’independenzia d´o gubierno republicano.

Aragón estió eszenario d´una esperienzia cuasi unica n´a istoria d´a umanidat, fueras d´atros intes como a Comuna de París, u a Reboluzión d´os Soviets en Rusia antis d´a burocratizazión. Os treballadors meteban en prautica a masima de que a emanzipazión d´a clase obrera ha de estar feita per ella mesma y se prozedeba a la coleutibizazión d´os meyos de produzión, a la organizazión orizontal y asambleyaria d´a soziedat, y a l´abolizión d´o treballo asalariau y d´os diners. Mientres en a linia d´o fren se combatiba o faxismo en a retaguardia se feba la Reboluzión. Dentro d´o trachico eszenario d´a guerra, o pueblo aragonés estió per primer y zaguer begada en a suya istoria amo d´o suyo esdebenidero, crebó os estrinques d´a explotazión capitalista y sentó os alazez d´una nueba soziedat en libertat y igualdat.

O gubierno republicano prebó de controlar l´Aragón libertario per o suyo cariz autonomo y soberano respeuto a la Republica española. D´a mesma traza, l´estalinismo contrarreboluzionario no beyeba con buenos güellos un prozeso politico que no controlaba y que amostraba a o mundo que yera posible construyir o sozialismo dende abaixo, sin a suya tutela, con l´auto-organizazión popular. Y a la fin en agosto de 1937 o presidén español Juan Negrín quitó un decreto de disoluzión d´o Consello d´Aragón y d´as coleutibidaz, estando a IX Dibisión de Lister y d´o PCE a encargada de fer-lo per a fuerza. Y dimpués, a represión y persecuzión contra os coleutibistas. Represión que s´estendillaba tamién difuera d´Aragón a radiz d´os afers de mayo de 1937 en Barzelona, a toz os comunistas d´o POUM y anarcosindicalistas d´a CNT fren a la linia conserbadera mantenida per l´alianza d´o republicanismo burgués y l´estalinismo.

As coleutibidaz sinnificoron con os suyos aziertos y as suyas errors, a mayor esperienzia reboluzionaria y soberana que emos bibiu os aragoneses. En ixe periodo que tasamén duró un año iste pueblo metió en prautica os conoiximientos de decadas de luita d´a clase obrera y amostró que podemos bibir de traza diferén a la que mos imposa o sistema capitalista. Prou que muitas d´istas cosas serán conoixidas per asabelo d´os que i leyez, pero tamién bi´n abrá muitos que no pas, Cal alcordar-nos-ne y amostrar-lo perque ye parti d´a memoria d´iste país y d´o conchunto d´a clase treballadera.

A Sacralizazión d'as Fiestas

A Sacralizazión d'as Fiestas

Ya somos en o berano, y como todas as añadas ye la puenda an que más fiestas y zelebrazions se i chuntan. Más que más en os países mediterranios y con un orache que faiga onra ta l’acullida de chen en as carreras. Muitos dizen qu’ixo nomás pasa en l’Estau español, que ye uno d’os rasgos d’una cultura unica "typical spanish"; pero de seguras que qui dizen ixo no s’abran paseyau por as fiestas d’a Toscana italiana, Sardinia, Grezia u Croazia. Y cuan nusatros somos en a puenda ibernal a chen d’os países de l’emisferio Sur como Brasil, Uruguay u Archentina tamién se encargan de contrimostrar-lo.

A custión ye que malas que plega a Primabera, y más que más o berano, os nuestros lugars y ziudaz se plenan de fiestas y zelebrazions. Encara que ta una mayoría de chen laica istas fiestas ya no representan garra adorazión u benerazión a garra santo u birchén, a reyalidat ye que todas istas portan un nombre que fa referenzia a la bida relichiosa. Fa bellas semanas beyemos como en o internazional pregón d’os "San Fermins" Xabier Eskubik conzellal d’Aralar en Iruña gosaba eslampar un ¡Biba as fiestas de San Fermín! y no pas o serbil chilo de "Biba San Fermín", un ombre que dengún d’os astí presens nunca no eban conoxiu y mesmo se desconoxe d’a suya esistenzia beridica.

Exemplos en tenemos ambute en tot Aragón, y cuan plega o mes d’Agosto toz os nuestros lugars tienen bel Santo t’adorar plegando a la fuga d’o 15 d’Agosto cuan amanixen as birchens por toz os costaus.

Eszepzions bi’n ha dentro d’Aragón, podendo-se prener como exemplo ta la conmemorazión de futuras fiestas. Ferias y fiestas que remeran cuan antismás se chuntaban en a benda de ganau u mastos, lugars como Biescas, Boltaña u Borja remeran ixas ferias que a la fin s’han tornau en as fiestas grans d’o lugar..

Prou que istas fiestas no son fixadas en calendatas aleatorias, a Ilesia cuan prenzipió a cristianizar Europa en os tiempos d’os romans se encargaría de fixar as calendatas d’adorazión cuan más y millor acullida tenesen entre a poblazión. De toz ye sabiu que o Nadal no prenzipió a zelebrar-se con a cristianizazión y dinantes a chen de toda la Tierra ya zelebraba o solstizio d’Ibierno, asinas como o solstizio de Berano que a Ilesia s’encargaría de trasformar en o diya de "San Chuan". No solo que ixo, sino que a sacralizazión de ritos como palotiaus i ha estau perén, por no charrar d’a "españolizazión" de ritos relichiosos en romerías y prozesions, imno d’España incluyiu. Exemplos en i hai ambute y muitos d’os lugars d’Aragón que han bisto como baxaba o suyo zenso d’abitadors han cambeau as calendatas d’as suyas fiestas enta o berano. Por lo tanto a fin d’a fiesta ya no abría d’estar relichiosa sino ludica y soziabilizadera. Y todas as autibidaz que se i fesen abrían d’estar culturals.

Cuan ya fa más de diez añadas as asoziazions culturals y coleutibos d’o bico d’a Madalena se planteyón organizar as fiestas d’o suyo bico toz coinzidiban en que no eban d’estar con una fin relichiosa, y encara que o nombre d’o bico en ye, remataría clamando-se como güe la conoxemos "Semana Cultural d’a Madalena".

A luenga que se nos eslampa, a luenga que no nos dixan sentir.

A luenga que se nos eslampa, a luenga que no nos dixan sentir. Ista ye un prueba ta ir beyendo como ba a quedar o nuestro blog.